منظور از تكذيب" حسنى" همان انكار پاداشهاى قيامت است، و يا انكار دين و آئين و روش نيكوى پيغمبران.

تعبير" فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرى‌" كه در واقع دو تعبير ظاهر متضاد است (ما راه آنها را به سوى مشكلات آسان مى‌سازيم) نقطه مقابل" فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرى‌" است به اين ترتيب كه خداوند گروه اول را مشمول توفيقات خود قرار مى‌دهد، و پيمودن راه اطاعت و انفاق را بر آنها آسان مى‌سازد، تا از مشكلات در زندگى رهايى يابند، ولى گروه دوم توفيقاتشان سلب شده پيمودن راه براى آنها مشكل مى‌شود، و در دنيا و آخرت مواجه با سختيها خواهند بود، و اصولا براى اين بخيلان بى ايمان انجام اعمال نيك و مخصوصا انفاق در راه خدا كار سخت و دشوار است، در حالى كه براى گروه اول نشاطآور و روح‌افزا است‌ [1]

" در آن هنگام كه او در قبر يا جهنم سقوط مى‌كند اموالش به حال او سودى نخواهد داشت" (وَ ما يُغْنِي عَنْهُ مالُهُ إِذا تَرَدَّى‌).

نه مى‌تواند اين اموال را با خود از اين دنيا ببرد، و نه اگر ببرد مانع سقوط او در آتش دوزخ خواهد شد.

" ما" در آغاز اين آيه ممكن است" نافيه" باشد (چنان كه در بالا گفتيم)

[1]" يسرى" و" عسرى" هر دو صيغه مؤنث است ( (مذكر آن" ايسر و اعسر" است) و ذكر اين دو به صورت صيغه مؤنث يا به خاطر آن است كه موصوف آن" مجموعه اعمال" است و در تقدير چنين خواهد بود فسنيسره الاعمال يسرى- او- لاعمال عسرى يا مجموعه مسائل و پيشامدهاى زندگى، و اگر موصوف آن مفرد باشد ممكن است" طريقه" يا" خلة" و مانند آن بوده باشد.