اشاره به ايمان به پاداشهاى نيكوى الهى است، همانگونه كه در شان نزول آمده بود كه" ابو الدحداح" با ايمان به پاداشهاى خداوند اموالش را انفاق كرد، در آيه 95 نساء نيز مى‌خوانيم: وَ كُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنى‌:" خداوند هر يك از آنها را وعده پاداش نيك داده است" (حسنى در اين آيه نيز به معنى پاداش نيك است).

بعضى نيز گفته‌اند: منظور" شريعت حسنى" يعنى ايمان به" آئين اسلام" است كه بهترين آئينهاست.

و بعضى آن را به كلمه لا اله الا اللَّه يا شهادتين تفسير كرده‌اند.

اما با توجه به سياق آيات و شان نزول، و ذكر حسنى به معنى پاداش نيك در بسيارى از آيات قرآن تفسير اول مناسبتر به نظر مى‌رسد.

جمله" فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرى‌" ممكن است اشاره به توفيق الهى، و آسان كردن امر طاعت بر چنين اشخاص بوده باشد، و يا گشودن راه بهشت به روى آنها و استقبال ملائكه و فرشتگان با تحيت و سلام از آنان، و يا همه اينها!.

مسلم است آنها كه راه انفاق و تقوى پيش مى‌گيرند، و به پاداشهاى بزرگ الهى مؤمن و دلگرمند، مشكلات براى آنها آسان مى‌شود، و در دنيا و آخرت از آرامش خاصى برخوردارند.

از همه اينها گذشته، ممكن است انفاقهاى مالى در ابتدا بر طبع انسان شاق و مشكل باشد، ولى با تكرار و ادامه راه چنان بر او آسان مى‌شود كه از آن لذت مى‌برد.

چه بسيارند افراد سخاوتمندى كه از حضور ميهمان بر سر سفره خود شاد و به عكس اگر يك روز ميهمانى براى آنها نرسد ناراحتند، و اين نيز نوعى آسان كردن مشكلات براى آنها است.

از اين نكته نيز نبايد غفلت كرد كه اصولا ايمان به معاد و پاداشهاى عظيم‌