3- و قسم به پدر و فرزندش (ابراهيم خليل و اسماعيل ذبيح).

4- كه ما انسان را در رنج آفريديم (و زندگى او مملو از رنجها است).

5- آيا او گمان مى‌كند كه هيچكس قادر نيست بر او دست يابد؟! 6- مى‌گويد: مال زيادى را (در كارهاى خير) تلف كرده‌ام! 7- آيا گمان مى‌كند هيچكس او را نديده (و نمى‌بيند)؟

تفسير: سوگند به اين شهر مقدس‌

سنت قرآن در بسيارى از موارد بر اين است كه بيان حقايق بسيار مهم را با سوگند شروع مى‌كند، سوگندهايى كه خود نيز سبب حركت انديشه و فكر و عقل انسان است، سوگندهايى كه ارتباط خاصى با همان مطلب مورد نظر دارد.

در اينجا نيز براى بيان اين واقعيت كه زندگى انسان در دنيا توأم با درد و رنج است از سوگند تازه‌اى شروع مى‌كند و مى‌فرمايد:" قسم به اين شهر مقدس شهر مكه" (لا أُقْسِمُ بِهذَا الْبَلَدِ) [1]

گرچه در اين آيات نام" مكه" صريحا نيامده است، ولى با توجه به مكى بودن سوره از يك سو، و اهميت فوق العاده اين شهر مقدس از سوى ديگر، پيدا است كه منظور همان مكه است، و اجماع مفسران نيز بر همين است.

البته شرافت و عظمت سرزمين مكه ايجاب مى‌كند خداوند به آن سوگند

[1]" لا" در اينجا" زائده" است و براى تاكيد آمده، البته طبق تفسير ديگرى احتمال دارد" لا" نافيه باشد (در اين زمينه توضيح بيشترى در آغاز سوره قيامت نيز داده شده است).