مخصوص خدا است" (آل عمران- 189).

و نيز مى‌فرمايد: وَ أَنْفِقُوا مِمَّا جَعَلَكُمْ مُسْتَخْلَفِينَ فِيهِ‌" انفاق كنيد از اموالى كه خداوند شما را نماينده خود در آن قرار داده" (حديد- 7).

دليل آن هم همان توحيد در خالقيت است، وقتى خالق همه اشياء او است طبعا مالك همه اشياء نيز ذات مقدس او است بنا بر اين هر ملكيتى بايد از مالكيت او سرچشمه گيرد.

5- توحيد حاكميت‌

مسلما جامعه بشرى نياز به حكومت دارد، چون زندگى دستجمعى بدون حكومت ممكن نيست، تقسيم مسئوليتها، تنظيم برنامه‌ها، اجراى مديريتها، و جلوگيرى از تعديات و تجاوزها، تنها به وسيله حكومت ميسر است.

از طرفى اصل آزادى انسانها مى‌گويد هيچكس بر هيچكس حق حكومت ندارد، مگر آنكه مالك اصلى و صاحب حقيقى اجازه دهد، و از همين جاست كه ما هر حكومتى را كه به حكومت الهى منتهى نشود مردود مى‌دانيم، و نيز از همين جاست كه مشروعيت حكومت را از آن پيامبر ص و سپس امامان معصوم ع و بعد از آنها براى فقيه جامع الشرائط مى‌دانيم.

البته ممكن است مردم به كسى اجازه دهند كه بر آنها حكومت كند، ولى چون اتفاق تمام افراد جامعه عادتا غير ممكن است چنين حكومتى عملا ممكن نيست‌ [1] البته نبايد فراموش كرد كه توحيد ربوبيت مربوط به عالم تكوين است‌

[1] لذا اگر حكومت از طريق آراء عمومى و اكثريت تعيين شود بايد از طريق فقيه جامع الشرائط تنفيذ گردد تا مشروعيت الهيه پيدا كند.