آن است برهان تمانع است، مى‌فرمايد: لَوْ كانَ فِيهِما آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتا فَسُبْحانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ‌:" اگر در زمين و آسمان خدايانى جز خداوند يگانه بود زمين و آسمان به فساد كشيده مى‌شد، و نظام جهان به هم مى‌خورد، پس منزه است خداوندى كه پروردگار عرش است از آنچه آنها توصيف مى‌كنند"! توضيح اين دليل را در جلد 13 صفحه 381 تحت عنوان" برهان تمانع" مشروحا؟ ذكر كرده‌ايم.

4- دعوت عمومى انبياء به خداوند يگانه‌

تفسير نمونه ؛ ج‌27 ؛ ص445

اين دليل ديگرى براى اثبات توحيد است، چرا كه اگر دو واجب الوجود در عالم بود هر دو بايد منبع فيض باشند، چرا كه يك وجود بى نهايت كامل ممكن نيست در نور افشانى بخل‌ورزد، زيرا عدم فيض براى وجود كامل نقص است، و حكيم بودن او ايجاب مى‌كند كه همگان را مشمول فيض خود قرار دهد.

اين فيض دو شاخه دارد: فيض تكوينى (در عالم خلقت)، و فيض تشريعى (در عالم هدايت) بنا بر اين اگر خدايان متعددى وجود داشت بايد فرستادگانى از نزد همه آنها بيايند، و فيض تشريعى آنها را براى همگان برسانند.

حضرت على ع در وصيت نامه‌اش براى فرزند گراميش امام مجتبى ع مى‌فرمايد:

و اعلم يا بنى انه لو كان لربك شريك لاتتك رسله و لرأيت آثار ملكه و سلطانه، و لعرفت افعاله و صفاته، و لكنه اله واحد كما وصف نفسه:

" بدان فرزندم اگر پروردگارت همتايى داشت فرستادگان او به سراغ تو مى‌آمدند و آثار ملك و سلطان او را مشاهده مى‌كردى، و به افعال و صفاتش آشنا مى‌شدى ولى او معبود يكتا است همانگونه كه خودش توصيف كرده است" [1]

[1] نهج البلاغه وصيت به امام مجتبى (بخش نامه‌ها: نامه 31).