مى‌خوانيم: فَانْكِحُوا ما طابَ لَكُمْ مِنَ النِّساءِ:" ازدواج كنيد زنانى را كه مورد علاقه شما است".

جمعى از مفسران معتقدند كه تعبير به" ما" (چيزى) در اينجا براى اين است كه مبدأ جهان را نخست به صورت مبهم ذكر كرده باشد، تا بعدا با دقت و مطالعه، به علم و حكمت او آشنا شوند و" چيزى" تبديل به" كسى" گردد، ولى تفسير اول مناسبتر است.

زمين كه گاهواره زندگى انسان و تمام موجودات زنده است.

زمين با تمام شگفتيها: كوه‌ها و درياها، دره‌ها و جنگلها، چشمه‌ها و رودخانه‌ها، معادن و منابع گرانبهايش، كه هر كدام به تنهايى آيتى است از آيات حق و نشانه‌اى است از نشانه‌هاى او.

و از آن برتر و بالاتر خالق اين زمين و كسى كه آن را گسترانيده است.

" طحاها" از ماده" طحو" (بر وزن سهو) هم به معنى انبساط و گستردگى آمده است، و هم به معنى" راندن و دور كردن و از ميان بردن" و در اينجا به معنى گستردن است، چرا كه اولا زمين در آغاز در زير آب غرق بود، تدريجا آبها در گودالهاى زمين قرار گرفت و خشكيها سر بر آورد و گسترده شد، و از آن تعبير به" دحو الارض" نيز مى‌شود.

ثانيا زمين در آغاز به صورت پستيها و بلنديها با شيبهاى تند و غير قابل سكونتى بود، بارانهاى سيلابى مداوم باريدند، ارتفاعات زمين را شستند، و در