شان نزول سوره:

از" ابن عباس" نقل شده: هنگامى كه آيه" وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ‌" نازل شد و پيغمبر ماموريت يافت فاميل نزديك خود را انذار كند و به اسلام دعوت نمايد (دعوت خود را علنى سازد) پيغمبر اكرم ص بر فراز كوه صفا آمد و فرياد زد: يا" صباحاه"! (اين جمله را عرب زمانى مى‌گفت كه مورد هجوم غافلگيرانه دشمن قرار مى‌گرفت، براى اينكه همه را با خبر سازند و به مقابله برخيزند كسى صدا مى‌زد" يا صباحاه"! انتخاب كلمه" صباح" به خاطر اين بود كه هجومهاى غافلگيرانه غالبا در اول صبح واقع مى‌شد).

هنگامى كه مردم مكه اين صدا را شنيدند گفتند: كيست كه فرياد مى‌كشد؟

گفته شد" محمد" است، جمعيت به سراغ حضرتش رفتند، او قبائل عرب را با نام صدا زد، و با صداى او جمع شدند، فرمود به من به گوئيد: اگر به شما خبر دهم كه سواران دشمن از كنار اين كوه به شما حمله‌ور مى‌شوند، آيا مرا تصديق خواهيد كرد؟

در پاسخ گفتند: ما هرگز از تو دروغى نشنيده‌ايم.

فرمود: انى نذير لَكُمْ بَيْنَ يَدَيْ عَذابٍ شَدِيدٍ:" من شما را در برابر عذاب شديد الهى انذار مى‌كنم" (شما را به توحيد و ترك بتها دعوت مى‌نمايم) هنگامى كه ابو لهب اين سخن را شنيد گفت: تبا لك! أ ما جمعتنا الا لهذا؟!:

" زيان و مرگ بر تو باد! آيا تو فقط براى همين سخن ما را جمع كردى"؟! در اين هنگام بود كه اين سوره نازل شده:" تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ وَ تَبَ‌" زيان و هلاكت بر دستان ابو لهب باد كه زيانكار و هلاك شده است.