و مردم را به بينى كه گروه گروه در دين خدا وارد مى‌شوند" ... (وَ رَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ، أَفْواجاً).

1- در آيه اول" نصرت" اضافه به" خداوند" شده است (نصر اللَّه) تنها در اينجا نيست كه اين اضافه ديده مى‌شود، در بسيارى از آيات قرآن اين معنى منعكس است، از جمله در آيه 214 بقره مى‌خوانيم: أَلا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ‌:

" بدانيد يارى خدا نزديك است".

و در آيه 126 آل عمران و 10 انفال آمده است: وَ مَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ‌:" نصرت جز از ناحيه خدا نيست".

اشاره به اينكه به هر حال يارى و پيروزى به اراده حق است.

درست است كه براى غلبه بر دشمن بايد تامين قوا و تهيه نيرو كرد، ولى يك انسان موحد، نصرت را تنها از ناحيه خدا مى‌داند و به همين دليل به هنگام پيروزى مغرور نمى‌شود، بلكه در مقام شكر و سپاس الهى درمى‌آيد.