نخست مى‌فرمايد:" ما به تو كوثر عطا كرديم" (إِنَّا أَعْطَيْناكَ الْكَوْثَرَ).

" كوثر" وصف است كه از" كثرت" گرفته شده، و به معنى خير و بركت فراوان است، و به افراد" سخاوتمند" نيز" كوثر" گفته مى‌شود.

در اينكه منظور از" كوثر" در اينجا چيست؟ در روايتى آمده است كه وقتى اين سوره نازل شد پيغمبر اكرم ص بر فراز منبر رفت و اين سوره را تلاوت فرمود، اصحاب عرض كردند: اين چيست كه خداوند به تو عطا فرموده؟ گفت:

نهرى است در بهشت، سفيدتر از شير، و صافتر از قدح (بلور) در دو طرف آن قبه‌هايى از در و ياقوت است" ... [1] در حديث ديگرى از امام صادق ع مى‌خوانيم كه فرمود:" كوثر نهرى است در بهشت كه خداوند آن را به پيغمبرش در عوض فرزندش (عبد اللَّه كه در حيات او از دنيا رفت) به او عطا فرمود.

بعضى نيز گفته‌اند: منظور همان" حوض كوثر" است كه تعلق به پيامبر ص دارد و مؤمنان به هنگام ورود در بهشت از آن سيراب مى‌شوند [2] بعضى آن را به نبوت تفسير كرده، و بعضى ديگر به قرآن، و بعضى به كثرت اصحاب و ياران، و بعضى به كثرت فرزندان و ذريه كه همه آنها از نسل دخترش فاطمه زهرا ع به وجود آمدند، و آن قدر فزونى يافتند كه از شماره بيرونند، و تا دامنه قيامت يادآور وجود پيغمبر اكرمند، بعضى نيز آن را به" شفاعت" تفسير كرده و حديثى از امام صادق در اين زمينه نقل نموده‌اند [3] تا آنجا كه" فخر رازى" پانزده قول در تفسير" كوثر" ذكر كرده است، ولى ظاهر اين است كه غالب اينها بيان مصداقهاى روشنى از اين مفهوم وسيع‌

[1] و [2] مجمع البيان جلد 10 صفحه 549.

[3]" همان مدرك".