[سوره قريش (106): آيات 1 تا 4]

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

لِإِيلافِ قُرَيْشٍ (1) إِيلافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتاءِ وَ الصَّيْفِ (2) فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هذَا الْبَيْتِ (3) الَّذِي أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَ آمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ (4)

ترجمه:

بنام خداوند بخشنده مهربان 1- (مجازات اصحاب الفيل) به خاطر اين بود كه قريش (به اين سرزمين مقدس) الفت گيرند (و مقدمات ظهور پيامبر فراهم شود).

2- الفت آنها در سفرهاى زمستانه و تابستانه است.

3- پس (به شكرانه اين نعمت بزرگ) بايد پروردگار اين خانه را عبادت كنند.

4- همان كس كه آنها را از گرسنگى نجات داد و از ناأمنى رهايى بخشيد.