پناهنده شوند، و خودش با جمعى كنار خانه كعبه آمد تا دعا كند و يارى طلبد، دست در حلقه در خانه كعبه كرد و اشعار معروفش را خواند:

" خداوندا! هر كس از خانه خود دفاع مى‌كند تو خانه‌ات را حفظ كن"!" هرگز مباد روزى كه صليب آنها و قدرتشان بر نيروهاى تو غلبه كنند".

" آنها تمام نيروهاى بلاد خويش و فيل را با خود آورده‌اند تا ساكنان حرم تو را اسير كنند".

خداوندا! هر كس از خانواده خويش دفاع مى‌كند تو نيز از ساكنان حرم امنت دفاع كن".

" و امروز ساكنان اين حرم را بر آل صليب و عبادت كنندگانش يارى فرما".

سپس عبد المطلب به يكى از دره‌هاى اطراف مكه آمد و در آنجا با جمعى از قريش پناه گرفت، و به يكى از فرزندانش دستور داد بالاى كوه ابو قبيس بروند ببيند چه خبر مى‌شود.

فرزندش به سرعت نزد پدر آمد و گفت: پدر! ابرى سياه از ناحيه دريا (درياى احمر) به چشم مى‌خورد كه به سوى سرزمين ما مى‌آيد، عبد المطلب‌

[1] مورخان و مفسران اشعار فوق را مختلف آورده‌اند، آنچه در بالا آمد خلاصه‌اى است از تركيب از نقلهاى مختلف.