حتى از مقربان خدا مى‌شمارند، و همين سبب مى‌شود كه عرض و آبرو و حتى جان ديگران در نظر آنها، بى ارزش و بى مقدار باشد، به" همز" و" لمز" مشغول مى‌شوند، و با عيبجويى و مذمت ديگران، به گمان خود بر عظمت خويش مى‌افزايند! جالب اينكه در بعضى از روايات اينگونه افراد به" عقرب" تشبيه شده‌اند، كه كارشان نيش زدن است، (و اگر نيش عقرب نه از ره كين است، نيش آنها از راه كينه‌توزيهاست).

در حديثى آمده است كه پيغمبر اكرم ص فرمود:" من در شب معراج گروهى از دوزخيان را ديدم كه گوشت از پهلويشان جدا مى‌كردند و به آنها مى‌خوراندند!، از جبرئيل پرسيدم اينها كيانند؟! گفت: هؤلاء الهمازون من امتك، اللمازون!:" اينها عيبجويان و استهزاء كنندگان از امت تواند" [1] همانگونه كه در بالا اشاره كرديم، بحث مشروحى در اين زمينه ذيل آيات سوره حجرات داشته‌ايم.

2- حرص بر جمع مال‌

در باره مال و ثروت، نظرات متفاوتى در جهت افراط و تفريط وجود دارد، بعضى چنان اهميتى براى آن قائلند كه حلال تمام مشكلاتش مى‌دانند، تا آنجا كه طرفداران اين عقيده در اشعار خود داد سخن در اين زمينه داده‌اند، از جمله شاعر عرب: مى‌گويد:

[1]" نور الثقلين" جلد 5 صفحه 667 حديث 5