به اموال يتيمان خويشاوند مى‌شده، ايجاب مى‌كرده است كه هشدار خاصى در مورد اين گردنه صعب العبور داده شود.

ابو الفتوح رازى معتقد است كه" مقربه" از ماده" قرابت" نيست بلكه از ماده" قرب" است و اشاره به يتيمانى است كه از شدت گرسنگى گويى پهلوهايشان به هم چسبيده است‌ [1] ولى اين تفسير بسيار بعيد به نظر مى‌رسد.

5-" متربة" مصدر ميمى از ماده" ترب" (بر وزن طرب) در اصل از" تراب" به معنى" خاك" گرفته شده، و به كسى مى‌گويند كه بر اثر شدت فقر خاك نشين شده، باز در اينجا تاكيد روى اينگونه مسكينها به خاطر اولويت آنها است و الا اطعام همه مسكينان از اعمال حسنه است.

در حديثى آمده است: امام على بن موسى الرضا ع هنگامى كه مى‌خواست غذا بخورد دستور مى‌فرمود سينى بزرگى كنار سفره بگذارند، و از هر غذايى كه در سفره بود از بهترين آنها بر مى‌داشت و در آن سينى مى‌گذاشت، سپس دستور مى‌داد آنها را براى نيازمندان ببرند، بعد اين آيه را تلاوت مى‌فرمود: فلا اقتحم العقبة .. سپس مى‌افزود، خداوند متعال مى‌دانست كه همه قادر بر آزاد كردن بردگان نيستند راه ديگرى نيز به سوى بهشتش قرار داد"! [2]

به اين ترتيب كسانى از اين گردنه سخت عبور مى‌كنند كه هم داراى ايمان‌

[1]" تفسير ابو الفتوح رازى" جلد 12 صفحه 96.

[2]" كافى" طبق نقل" تفسير الميزان" جلد 20 صفحه 424.