نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 27 صفحه : 30
گرسنگان را
سير و تشنگان را سيراب كن، امر به معروف و نهى از منكر نما، و اگر توانايى بر اين
كار نيز ندارى (لا اقل) زبان خود را جز از نيكى بازدار"
[1] 2- بعضى از مفسران" فَكُّ رَقَبَةٍ"
را به معنى آزاد كردن گردن خويش از زير بار گناهان از طريق توبه، يا آزاد كردن خويش
از عذاب الهى از طريق تحمل طاعات دانستهاند، ولى با توجه به آياتى كه بعد از آن
آمده و نسبت به يتيم و مسكين توصيه مىكند ظاهرا منظور همان آزاد كردن بردگان است.
3-"
مسغبة" از ماده" سغب" (بر وزن غضب) به معنى" گرسنگى" است
بنا بر اين" يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ"
به معنى روز گرسنگى است گرچه هميشه گرسنگان در جوامع بشرى بودهاند ولى اين تعبير
تاكيدى است بر اطعام گرسنگان در ايام قحطى و خشكسالى و مانند آن. براى اهميت اين
موضوع، و الا اطعام گرسنگان هميشه از افضل اعمال بوده و هست.
در حديثى از
پيغمبر اكرم ص مىخوانيم:
من اشبع
جائعا فى يوم سغب ادخله اللَّه يوم القيامة من باب من ابواب الجنة لا يدخلها الا
من فعل مثل ما فعل:
" كسى
كه گرسنهاى را در ايام قحطى سير كند خدا او را در قيامت از درى از درهاى بهشت
وارد مىسازد كه هيچ شخص ديگر از آن وارد نمىشود، جز كسى كه عملى همانند عمل او
انجام داده باشد" [2] 4-"
مقربة" به معنى قرابت و خويشاوندى است، و تاكيد روى يتيمان خويشاوند نيز به
خاطر ملاحظه اولويتها است، و گرنه همه يتيمان را بايد اطعام و نوازش نمود، اين
نشان مىدهد كه خويشاوندان در مورد يتيمان فاميل خود مسئوليت سنگينترى دارند.
از اين گذشته
سوء استفادههائى كه مخصوصا در آن عصر در اين زمينه نسبت