پروانه‌هاى پراكنده و حيران و سرگردان به هر سو مى‌روند" (يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَراشِ الْمَبْثُوثِ‌).

" فراش" جمع" فراشة" بسيارى آن را به معنى" پروانه" مى‌دانند، بعضى نيز آن را به معنى" ملخ" تفسير كرده‌اند، و ظاهرا اين معنى از آيه 7 سوره قمر كه مردم را در آن روز به ملخهاى پراكنده تشبيه مى‌كند گرفته شده (كَأَنَّهُمْ جَرادٌ مُنْتَشِرٌ) و گرنه معنى لغوى آن همان" پروانه" است.

به هر حال تشبيه به" پروانه" به خاطر آن است كه پروانه‌ها معمولا خود را ديوانه‌وار به آتش مى‌افكنند و مى‌سوزانند، بدكاران نيز خود را در آتش جهنم مى‌افكنند.

اين احتمال نيز دارد كه تشبيه به پروانه اشاره به حيرت و سرگردانى خاصى است كه در آن روز بر همه انسانها مستولى مى‌شود.

و اگر" فراش" به معنى ملخها باشد تشبيه مزبور به خاطر اين است كه مى‌گويند بسيارى از پرندگان به هنگام حركت دستجمعى در مسير معينى پرواز مى‌كنند، جز ملخها كه در حركت گروهى مسير مشخصى ندارند و هر كدام به سويى پيش مى‌روند! باز اين سؤال در اينجا مطرح است كه اين حيرت و سرگردانى و پراكنده‌گى و وحشت و اضطراب بر اثر حوادث هولناك پايان جهان است، و يا آغاز قيامت و حشر و نشر؟

پاسخ اين سؤال از آنچه در بالا گفتيم روشن مى‌شود.