نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 27 صفحه : 226
اشهدى انى ملأتك بحق، و فرغتك بحق: (روز قيامت)" گواهى ده كه من تو را به
حق پر كردم و به حق خالى كردم"! [1]
***
در آيه بعد مىافزايد:" اين به خاطر آن است كه
پروردگار تو به زمين وحى كرده" (بِأَنَّ
رَبَّكَ أَوْحى لَها) [2] و زمين در اجراى اين فرمان كوتاهى نمىكند،
تعبير" اوحى" در اينجا به خاطر آن است كه چنين سخن گفتن اسرارآميز بر
خلاف طبيعت زمين است و اين جز از طريق يك وحى الهى ممكن نيست.
بعضى گفتهاند: منظور اين است كه به زمين وحى مىكند آنچه در درون دارد بيرون
بريزد.
ولى تفسير اول صحيحتر و مناسبتر به نظر مىرسد.
***
سپس مىفرمايد:" در آن روز مردم به صورت گروههاى مختلف از قبرها
خارج شده، در عرصه محشر وارد مىشوند، تا اعمالشان به آنها نشان داده شود"! (يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتاتاً لِيُرَوْا
أَعْمالَهُمْ).
" اشتات" جمع" شت" (بر وزن شط) به معنى متفرق و پراكنده
است، اين اختلاف و پراكندگى ممكن است به خاطر اين باشد كه اهل هر مذهبى جداگانه وارد
عرصه محشر مىشوند، يا اهل هر نقطهاى از مناطق زمين جدا وارد مىشوند، و يا اينكه
گروهى با صورتهاى زيبا و شاد و خندان، و گروهى