از همان عصر رسول خدا ص به وسيله آن حضرت در ميان مسلمين نشر شد، و اشاره به پيروان خاص امير مؤمنان على ع است، و آنها كه گمان مى‌كنند تعبير" شيعه" از تعبيراتى است كه قرنها بعد به وجود آمده سخت در اشتباهند.

تفسير نمونه ؛ ج‌27 ؛ ص214

2- لزوم اخلاص نيت در عبادت‌

بعضى از علماى اصول فقه به آيه و ما أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ‌ براى لزوم" قصد قربت" در عبادات، و اينكه اصل در اوامر تعبدى بودن است نه توصلى استدلال كرده‌اند، و اين منوط به آن است كه" دين" در اينجا به معنى" عبادت" بوده باشد، تا دليل بر لزوم اخلاص در عبادات گردد و" امر" را در اين آيه به طور مطلق قرار دهيم تا مفهومش لزوم قصد قربت در همه اوامر باشد (مگر مواردى كه به دليلى خارج شده) در حالى كه مفهوم آيه ظاهرا هيچيك از اينها نيست، بلكه مقصود اثبات توحيد در مقابل شرك است، يعنى آنها جز به توحيد دعوت نشده‌اند و با اين حال ارتباطى با احكام فرعى ندارد.

3- قوس عجيب صعودى و نزولى انسان‌

از آيات اين سوره به خوبى استفاده مى‌شود كه هيچ مخلوقى در عالم فاصله قوس صعودى و نزوليش به اندازه انسان نيست، اگر داراى ايمان و اعمال صالح باشد (توجه داشته باشيد كه" عملوا الصالحات" همه اعمال صالح را شامل مى‌شود نه بعضى را) برترين خلق خدا است، و اگر راه كفر و ضلالت و لجاج و عناد را بپويد چنان سقوط مى‌كند كه بدترين خلق خدا مى‌شود! اين فاصله عظيم ميان" قوس صعودى" و" نزولى" انسان گر چه مساله‌