ترجمه:

بنام خداوند بخشنده مهربان 1- كافران از اهل كتاب و مشركان (مى‌گفتند) ما دست از آئين خود بر نمى‌داريم تا دليل روشنى براى ما بيايد! 2- پيامبرى از سوى خدا كه صحيفه‌هاى پاكى را بر ما بخواند.

3- و در آن نوشته‌هاى صحيح و پر ارزش باشد.

4- ولى اهل كتاب (در دين خدا) اختلاف نكردند مگر بعد از آنكه دليل روشن براى آنان آمد.

5- در حالى كه به آنها دستورى داده نشده بود جز اينكه خدا را پرستش كنند با كمال اخلاص، و از شرك به توحيد باز گردند، نماز را برپا دارند، و زكات را ادا كنند، و اين است آئين مستقيم و صحيح و پايدار.

تفسير: اين است آئين جاويدان‌

در آغاز سوره به وضع اهل كتاب (يهود و نصارى) و مشركان عرب قبل از ظهور اسلام پرداخته مى‌گويد:" آنها مدعى بودند ما دست از آئين خود بر نمى‌داريم تا دليل روشنى و پيامبر مسلمى براى ما بيايد" (لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ وَ الْمُشْرِكِينَ مُنْفَكِّينَ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ).