محتوى و فضيلت سوره بينة

مشهور اين است كه اين سوره در مدينه نازل شده است، و محتواى آن نيز گواه بر همين معنى است، چرا كه در آن مكرر از اهل كتاب بحث شده، و مى‌دانيم سر و كار مسلمانان با اهل كتاب بيشتر در مدينه بود.

از اين گذشته سخن از نماز و زكات هر دو به ميان آمده، درست است كه زكات در مكه تشريع شده بود، ولى رسميت و گسترش آن در مدينه بود.

به هر حال اين سوره اشاره به رسالت جهانى پيغمبر اكرم ص و آميخته بودن آن با دلائل و نشانه‌هاى روشن، مى‌كند، رسالتى كه قبلا آن را انتظار مى‌كشيدند ولى هنگامى كه به سراغشان آمد گروهى به خاطر اينكه منافع ماديشان به خطر مى‌افتاد به آن پشت كردند.

در ضمن اين حقيقت را نيز در بردارد كه اصول دعوت انبياء، مانند ايمان و توحيد و نماز و روزه، اصولى است ثابت و جاودانى كه در همه اديان آسمانى وجود داشته است.

و در بخش ديگرى از اين سوره موضعگيريهاى مختلف اهل كتاب و مشركان را در برابر اسلام مشخص مى‌كند كه آن گروه كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند بهترين مخلوقاتند، و آن گروه كه راه كفر و شرك و گناه پيش گرفتند بدترين مخلوقات محسوب مى‌شوند.

اين سوره داراى نامهاى متعددى است كه به تناسب الفاظ آن انتخاب شده، اما از همه معروفتر سوره" بينه" و" لم يكن" و" قيمة" است.

در حديثى از پيغمبر اكرم ص در فضيلت تلاوت اين سوره چنين نقل شده: