البته اين حديث ناظر به بطون آيه است، و گرنه ظاهر آيات همان است كه در بالا گفته شد.

مبادا تصور شود كه بيان اين امور كه در ظاهر آيه است از مقام شامخ پيامبر ص مى‌كاهد، و يا توصيفى منفى از سوى پروردگار در باره او است، بلكه اين در حقيقت بيان الطاف الهى و اكرام و احترام او نسبت به اين پيغمبر بزرگ است، هنگامى كه محبوب، سخن از الطافش نسبت به عاشق دلباخته مى‌گويد خود عين لطف و محبت است و دليل بر عنايت خاص او است، و به همين دليل با شنيدن اين الفاظ از سوى محبوب روح تازه مى‌شود، و جان او صفا مى‌يابد و قلبش غرق آرامش و سكينه مى‌شود.

" تقهر" از ماده" قهر" به گفته" راغب" در" مفردات" به معنى غلبه توأم با تحقير است، ولى در هر يك از اين دو معنى نيز جداگانه استعمال مى‌شود، و مناسب در اينجا همان" تحقير" است.

اين نشان مى‌دهد كه در مورد يتيمان مساله اطعام و انفاق گرچه مهم است، ولى از آن مهمتر دلجويى و نوازش و رفع كمبودهاى عاطفى است، و لذا در حديث معروفى مى‌خوانيم كه" رسول اللَّه" ص فرمود:

من مسح على رأس يتيم كان له بكل شعرة تمر على يده نور يوم القيامة:

" هر كس به عنوان نوازش دست بر سر يتيمى كشد به تعداد هر مويى كه دست او از آن مى‌گذرد در روز