" نخرة"" صفت مشبهه" است از ماده" نخر" (بر وزن" نخل" و همچنين بر وزن" شجر") در اصل به معنى درخت پوسيده و تو خالى است، كه وقتى باد بر آن مى‌وزد صدا مى‌كند، و لذا به صدايى كه در بينى مى‌پيچد" نخير" مى‌گويند، سپس اين كلمه در مورد هر موجود پوسيده و متلاشى شده به كار رفته است.

احتمال ديگرى كه در تفسير اين آيه است اينكه آنها از روى جد و نه از روى استهزاء، اين سخن را مى‌گويند، و مقصودشان اين است كه اگر بازگشتى در كار باشد يك بازگشت تكرارى و بيهوده، بلكه زيانبار است، اگر زندگى خوب است چه بهتر كه خداوند همين را ادامه دهد، و اگر بد است باز گشت‌

[1] اين جمله محذوفى دارد و در تقدير چنين است" أئذا كنا عظاما نخره نرد احياءا" يا" ا إنا لمبعوثون".