نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 26 صفحه : 402
بود، و در آيات مورد بحث به نجات اهل ايمان و عوامل اين نجات اشاره مىكند،
نخست مىفرمايد" مسلما رستگار مىشود كسى كه خود را تزكيه كند" (قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى).
***
" و نام پروردگارش را به ياد آورد و به دنبال آن نماز بخواند" (وَ ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى).
به اين ترتيب عامل فلاح و رستگارى و پيروزى و نجات را سه چيز مىشمرد:
" تزكيه" و" ذكر نام خداوند" و سپس" بجا آوردن
نماز".
در اينكه منظور از" تزكيه" چيست تفسيرهاى گوناگونى ذكر كردهاند:
نخست اينكه منظور پاكسازى روح از شرك است، به قرينه آيات قبل، و نيز به قرينه
اينكه مهمترين پاكسازى همان پاكسازى از شرك است.
ديگر اينكه منظور پاكسازى دل از رذائل اخلاقى و انجام اعمال صالح است، به
قرينه آيات فلاح در قرآن مجيد از جمله آيات آغاز سوره مؤمنون كه فلاح را در گرو
اعمال صالح مىشمرد، و به قرينه آيه 9 سوره شمس كه بعد از ذكر مساله تقوى و فجور
مىفرمايد: قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها:" رستگار شد كسى كه نفس خود را از فجور و اعمال زشت
پاك كرد و به زينت تقوى بياراست".
ديگر اينكه منظور" زكات فطره" در روز عيد فطر است كه نخست بايد زكات
را پرداخت و بعد نماز عيد را بجا آورد، چنان كه در روايات متعددى از امام صادق ع
اين معنى نقل شده است [1] همين معنى در منابع اهل سنت از امير مؤمنان على ع روايت شده [2]