اتمام حجت است.

ضمنا از اين آيه استفاده مى‌شود كه پيامبر ص گروه سوم را هم نيز مشمول تذكرات خود قرار مى‌داد، ولى آنها دورى مى‌كردند و چهره بر مى‌تافتند.

قابل توجه اين است كه در اين دو آيه" شقاوت" نقطه مقابل" خشيت" قرار داده شده، در حالى كه قاعده بايد در مقابل سعادت قرار گيرد، و اين به خاطر آن است كه ريشه اصلى سعادت و خوشبختى انسان، همان احساس مسئوليت و خشيت است.

يعنى نه مى‌ميرد كه آسوده گردد، و نه حالتى را كه در آن است مى‌توان زندگى نام نهاد، بلكه دائما در ميان مرگ و زندگى دست و پا مى‌زند، و اين بدترين بلا و مصيبت براى آنها است.

در اينكه منظور از" النَّارَ الْكُبْرى‌" (آتش بزرگ) چيست؟ جمعى گفته‌اند منظور پائين‌ترين طبقه جهنم و اسفل السافلين است، چرا چنين نباشد كه آنها شقى‌ترين و معاندترين مردم بودند، و عذاب آنها نيز بايد سخت‌ترين و هولناك‌ترين عذاب باشد.

ولى بعضى گفته‌اند كه توصيف اين آتش به" كبرى" در مقابل آتش" صغرى" است، يعنى آتشهاى اين دنيا مى‌باشد، همانگونه كه در حديثى آمده كه امام‌