و گاه نقشه تبعيد يا قتل تو را مى‌كشند.

خلاصه هر لمحه به شكلى و هر دم به لباسى درمى‌آيند، تا جمع تو را متفرق سازند، و يارانت را در فشار بگذارند، يا تو را از ميان بردارند و نور خدا را خاموش كنند.

ولى اينها بايد بدانند خدا اراده كرده است اين نور عالمگير شود، اين نور الهى است كه با پف كردن اين و آن خاموش نمى‌شود.

اين خورشيد فروزان آسمان است با چشم‌پوشى خفاشان از ميان نمى‌رود آنها نقشه مى‌كشند و ما هم نقشه مى‌كشيم.

" كيد" به گفته" راغب" در" مفردات" نوعى چاره‌جويى است (كه جنبه پنهانى و از طريق آماده ساختن مقدمات بوده باشد) و آن دو گونه است:" نكوهيده" و" پسنديده" هر چند استعمال آن در مذموم بيشتر است، ولى در عين حال در ممدوح نيز به كار مى‌رود، مانند كَذلِكَ كِدْنا لِيُوسُفَ‌:" ما اينگونه براى يوسف چاره‌جويى كرديم" (يوسف 76).

منظور از" كيد دشمنان" در آيه مورد بحث روشن است كه نمونه‌هاى آن را در بالا اشاره كرديم، و قرآن پر است از نقل توطئه‌هاى موذيانه و نقشه‌هاى شرورانه آنها، و اما در اينكه منظور از كيد الهى در اينجا چيست؟ بعضى گفته‌اند:

همان مهلت دادنى است كه سرانجام منتهى به عذاب دردناك مى‌شود، و بعضى آن را به معنى خود عذاب دانسته‌اند.

ولى مناسبتر اين است كه گفته شود منظور همان الطافى است كه شامل حال پيامبر ص و مؤمنان مى‌شد و دشمنان اسلام را غافلگير مى‌ساخت، كوششهاى آنها را از ميان مى‌برد، و توطئه‌هاى آنان را درهم مى‌شكست، كه نمونه‌هايش در تاريخ اسلام فراوان است.

در اين آيات مخصوصا به پيامبر ص دستور مى‌دهد: با آنها مدارا كن‌