جمله" ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا" نشان مى‌دهد كه راه توبه حتى براى چنين شكنجه- گران ستمگرى باز است، و اين نهايت لطف پروردگار را نسبت به گنهكاران نشان مى‌دهد، و ضمنا هشدارى است به مردم مكه كه تا دير نشده است دست از آزار و شكنجه مؤمنان بردارند، و به سوى خدا بازگردند.

اصولا قرآن راه بازگشت را به روى كسى نمى‌بندد، و اين نشان مى‌دهد كه قرار دادن مجازاتهاى سخت و دردناك نيز براى اصلاح فاسدان و مفسدان و به منظور بازگشت آنها به سوى حق است.

قابل توجه اينكه در اين آيه دو گونه عذاب براى آنها ذكر كرده: يكى عذاب جهنم و ديگرى" عذاب حريق" (عذاب آتش سوزان) ذكر اين دو ممكن است به خاطر اين باشد كه در جهنم انواعى از مجازاتها وجود دارد كه يكى از آنها آتش سوزان است، و ذكر آن بالخصوص به خاطر اين است كه شكنجه- گران مزبور مؤمنان را با آتش مى‌سوزاندند و بايد در آنجا با آتش مجازات شوند اما اين آتش كجا و آن آتش كجا.

اين آتش از شعله‌هاى قهر و غضب خدا افروخته شده، آتشى است جاويدان و هميشگى، آتشى است توأم با ذلت و خوارى، ولى آن آتش دنيا آتش ناپايدارى است كه به دست خلق ضعيف افروخته شده است، و مؤمنانى كه با آن مى‌سوزند سربلند و مفتخرند، و در صف اول شهيدان راه خدا جاى دارند.

بعضى نيز گفته‌اند عذاب جهنم در برابر كفر آنها بوده، و عذاب حريق در مقابل اعمال شكنجه آنها است.