و استقامتشان را در راه حفظ ايمان مى‌بيند، و ناظر ايثارگرى و فداكاريهاى آنها است و البته توجه به اين حقيقت به آنها نيرو و نشاط مى‌دهد.

از سوى ديگر تهديدى است براى دشمنان آنها و هشدارى است كه اگر خدا مانع كار آنها نمى‌شود نه به خاطر ناتوانى است، بلكه به خاطر آزمون و امتحان است، و سرانجام طعم تلخ عذاب دردناك خدا را خواهند چشيد.

نكته‌ها:

1- اصحاب اخدود چه كسانى بودند؟

گفتيم" اخدود" به معنى گودال بزرگ يا" خندق" است، و منظور در اينجا خندقهاى عظيمى است كه مملو از آتش بود تا شكنجه‌گران مؤمنان را در آنها بيفكنند و بسوزانند.

در اينكه اين ماجرا مربوط به چه زمان و چه قومى است؟ و آيا اين يك ماجراى خاص و معين بوده، و يا اشاره به ماجراهاى متعددى از اين قبيل در مناطق مختلف جهان است؟ در ميان مفسران و مورخان گفتگو است.

معروفتر از همه آن است كه مربوط به" ذو نواس" آخرين پادشاه" حمير" [1] در سرزمين" يمن" است.

توضيح اينكه:" ذو نواس" كه آخرين نفر از سلسله گروه" حمير" بود به آئين يهود درآمد، و گروه" حمير" نيز از او پيروى كردند، او نام خود را" يوسف" نهاد، و مدتى بر اين منوال گذشت، سپس به او خبر دادند كه در سر زمين" نجران" (در شمال يمن) هنوز گروهى بر آئين نصرانيتند، هم‌مسلكان" ذو نواس" او را وادار كردند كه اهل" نجران" را مجبور به پذيرش آئين يهود

[1]" حمير" قبيله‌اى بود از قبايل معروف" يمن".