منكران معاد در آيات آخر سوره" يس" نيز با كمال وضوح بيان شده است كه مى‌فرمايد:" آيا كسى كه آسمانها و زمين را آفريده قادر نيست همانند آن را بيافريند" (يس- 81).

از سوى ديگر اين تشكيلات عظيم حتما هدفى دارد، و اين هدف مسلما زندگى چند روزه دنيا نمى‌تواند باشد، و به همين خوردنها و آشاميدنها و خواب و بيداريها اكتفاء شود، بلكه حكمت خداوند ايجاب مى‌كند كه هدفى والاتر براى آن باشد يا به تعبير ديگر" نشاه اولى" تذكرى است براى" نشاه آخرت" و منزلگاهى است براى سير طولانى بشر، همانگونه كه در آيه 115 سوره مؤمنون مى‌فرمايد: أَ فَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناكُمْ عَبَثاً وَ أَنَّكُمْ إِلَيْنا لا تُرْجَعُونَ‌" آيا گمان كرديد كه شما را بيهوده آفريديم و به سوى ما باز نمى‌گرديد"؟! و از سوى سوم مساله خواب و بيدارى كه خود نمونه‌اى از مرگ و حيات مجدد است، و مساله زنده شدن زمينهاى مرده بر اثر نزول باران كه صحنه معاد را همه سال در برابر چشمان انسانها جلوه‌گر مى‌كند، اشاراتى است پر معنى به مساله رستاخيز و زندگى پس از مرگ، همانگونه كه در آيه 9 سوره فاطر بعد از ذكر تجديد حيات زمينهاى مرده با نزول باران مى‌فرمايد: كَذلِكَ النُّشُورُ:

" رستاخيز نيز چنين است".