است كه در محل بالا مى‌نشينند، و به ساكنان قسمتهاى مرتفع كوه‌ها نيز اطلاق شده است، و در اينجا جمعى آن را به معنى" برترين مكان آسمان" يا" برترين مكان بهشت" تفسير كرده‌اند.

بعضى نيز گفته‌اند كه ذكر آن به صيغه جمع به خاطر تاكيد است و به معنى علو فى علو يعنى" بلندى در بلندى" مى‌باشد.

به هر حال شبيه همان دو تفسير كه در آيات سابقه در باره" سجين" داشتيم در اينجا نيز صادق است.

نخست اينكه منظور از كتاب الأبرار نامه اعمال نيكان و پاكان و مؤمنان است، و هدف بيان اين نكته است كه نامه اعمال آنها در يك ديوان كل كه بيانگر تمام اعمال مؤمنان است قرار دارد، ديوانى كه بسيار بلند مرتبه و والا مقام است.

يا اينكه نامه اعمال آنها بر فراز آنها در شريفترين مكان، يا بر فراز بهشت در بلندترين مقام جاى دارد، و همه اينها نشان مى‌دهد كه مقام خود آنها فوق العاده بلند و والا است.

در حديثى مى‌خوانيم كه پيغمبر اكرم ص فرمود: منظور از" عليين" آسمان هفتم و زير عرش خدا است‌ [1] و اين درست نقطه مقابل نامه اعمال" فجار" است كه در پست‌ترين محل يا پائين‌ترين طبقات دوزخ قرار گرفته.

تفسير ديگر اينكه" كتاب" در اينجا به معنى سرنوشت و حكم قطعى الهى است كه مقرر داشته نيكان در اعلى درجات بهشت باشند.

و البته جمع ميان اين دو تفسير نيز ممكن است كه هم نامه اعمال آنها

[1]" تفسير قرطبى" جلد 10 صفحه 7053،" مجمع البحرين" ماده" علو".