و درخشندگى آن است.

و گاه آن را به معنى غلبه و تسلط چيزى بر شى‌ء ديگر يا افتادن در چيزى كه راه خلاص از آن نيست تفسير كرده‌اند كه در واقع اينها همه لازمه همان معنى اصلى است‌ [1] درباره تاثير ويرانگر گناه در زدودن نورانيت و صفاى دل بحثى داريم كه در نكته‌ها مطالعه خواهيد كرد.

و اين دردناكترين مجازات آنها است، همانگونه كه لقاى معنوى پروردگار، و حضور در بارگاه قرب او براى ابرار و نيكان بالاترين موهبت و لذتبخش‌ترين نعمت است.

" كلا" معمولا براى نفى سخنى مى‌آيد كه قبلا مطرح بوده، و در اينجا مفسران احتمالات متعددى درباره آن داده‌اند.

نخست اينكه تاكيدى است بر كلا كه در آيه قبل آمده يعنى چنان نيست كه آنها روز قيامت را افسانه و اسطوره معرفى مى‌كنند.

يا اينكه چنان نيست كه زنگارى كه بر قلب آنها بر اثر گناه نشسته پاك شود، آنها هم در اين جهان از مشاهده جمال حق محرومند، و هم در جهان ديگر.

يا اينكه آنها همانگونه كه در آيات ديگر قرآن آمده است مدعى بودند

[1] به تفسير" فخر رازى" ذيل آيه مورد بحث و" المنجد" ماده" رين" مراجعه شود.