و نياز به درگاه محبوب، و عبادت و خودسازى و تربيت نفوس است، همانگونه كه قرآن مجيد در توصيف پرهيزگاران مى‌گويد: وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ‌" آنها در سحرگاهان استغفار مى‌كنند" (ذاريات- 18) [1] روشنايى روز نيز خود نعمتى است بى‌نظير، جنب و جوش و حركت مى‌آفريند، انسان را براى كار و تلاش آماده مى‌سازد، گياهان را در پرتو نور خود مى‌روياند، و حيوانات در پرتو آن رشد مى‌كنند، و به حق تعبير بالا كه مى‌فرمايد: روز را وسيله معاش و زندگى شما قرار داديم" تعبيرى است از هر نظر رسا كه نياز به شرح و توصيف ندارد.

آخرين سخن اينكه آمد و شد شب و روز و نظام دقيق تغييرات تدريجى آنها يكى از آيات خلقت و نشانه‌هاى خدا است، بعلاوه سرچشمه پيدايش يك تقويم طبيعى براى نظام بندى زمانى زندگى انسانها محسوب مى‌شود.

عدد" هفت" در اينجا ممكن است عدد" تكثير"، و اشاره به كرات متعدد آسمان، و مجموعه‌هاى منظومه‌ها و كهكشانها و عوالم متعدد جهان هستى باشد، كه داراى خلقتى محكم و ساختمانى عظيم و قوى هستند، و يا عدد" تعداد" به اين ترتيب كه آنچه ما از ستارگان مى‌بينيم همه به حكم" آيه 6 سوره صافات" إِنَّا زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِزِينَةٍ الْكَواكِبِ‌:" ما آسمان پائين را با ستارگان زينت‌

[1] درباره" اسرار شب و روز" و" نظام نور و ظلمت" در جلد 16 صفحه 146 به بعد (ذيل آيه 71 تا 73 سوره قصص) و در جلد 15 صفحه 112 تا 114 (ذيل آيه 47 فرقان) و در جلد 22 صفحه 326 (ذيل آيه 18 ذاريات) بحثهاى ديگرى داشته‌ايم.