بيمارى را به بينى كه درد، او را سخت ناتوان ساخته از روى ترحم بر او گريه مى‌كنى، پس چه چيز تو را بر بيماريت صبور ساخته، و بر مصيبتت شكيبا نموده، و از گريه بر خويشتن تسليت داده؟ در حالى كه عزيزترين افراد نزد تو خودت مى‌باشى چگونه ترس از نزول بلا در شب ترا بيدار نكرده، با اينكه در گناه و معصيت او غوطه‌ورى، و در حالى كه زير سلطه او قرار دارى.

تفسير نمونه ؛ ج‌26 ؛ ص220

ا و اين بيمارى (غفلت از خدا) را با داروى تصميم و عزم راسخ مداوا كن، و اين خواب غفلتى را كه چشمانت را فرو گرفته با بيدارى برطرف ساز، بيا مطيع خداوند شو، و به ياد او انس گير، خوب تصور كن كه به هنگام غفلتت از خدا او با دادن نعمتها به تو عنايت مى‌كند، تو را به سوى عفو و بخشش خويش مى‌خواند، و زير پوشش فضل و بركات خود قرار مى‌دهد.

در حالى كه تو هم چنان به او پشت كرده‌اى، و به ديگرى رو مى‌آورى، بزرگ است خداوندى كه با اين قدرت عظيم،" كريم" است، اما تو با اين ضعف و حقارت چقدر بر معصيت او جسورى! ... [1]

" و به هر صورتى مى‌خواست تو را تركيب نمود" (فِي أَيِّ صُورَةٍ ما شاءَ رَكَّبَكَ‌) [2]

[1] نهج البلاغه خطبه 223.

[2]" ما" در" ما شاء" زائده است، و بعضى احتمال داده‌اند" ما" شرطيه بوده باشد اما احتمال اول مناسبتر است.