مورد توبيخ قرار مى‌دهد، يك استفهام توبيخى مى‌گويد:" با اين حال شما به كجا مى‌رويد"؟ (فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ).

چرا راه راست را رها كرده، به بيراهه گام مى‌نهيد؟ و چرا پشت به اين چراغ فروزان نموده رو به سوى تاريكى مى‌رويد؟! مگر دشمن سعادت و سلامت خويش هستيد؟

همه را اندرز مى‌دهد، هشدار مى‌دهد، تا از خواب غفلت بيدار شوند.

قابل توجه اينكه در آيه قبل مى‌گويد:" قرآن مايه ذكر و بيدارى براى همه جهانيان است" و در اين آيه تنها گروه خاصى را ذكر مى‌كند همانها كه تصميمى بر قبول هدايت و پيمودن راه راست گرفته‌اند، اين تفاوت به خاطر آن است كه آيه قبل عموميت اين فيض الهى را بيان مى‌كند، و اين آيه شرط بهره گيرى از اين فيض را، و تمام مواهب عالم چنين است كه اصل فيض عام است ولى استفاده از آن مشروط به اراده و تصميم است.

شبيه همين معنى در آيه 2 سوره بقره آمده است‌ ذلِكَ الْكِتابُ لا رَيْبَ فِيهِ هُدىً لِلْمُتَّقِينَ‌:" اين كتاب هيچگونه ترديدى در آن نيست، و مايه هدايت پرهيزگاران است".

به هر حال اين آيه از آياتى است كه نشان مى‌دهد خداوند انسان را آزاد