سپس داشتن مقام و منزلت در نزديكى كسى كه از طرف او رسالتى را پذيرفته (مكين) تا بتواند پيامها را به خوبى دريافت دارد، و چنانچه جوابى لازم بود بدون هيچگونه ترس و واهمه‌اى ابلاغ كند.

و در مرحله چهارم چنانچه امر رسالت مهم باشد بايد معاونانى داشته باشد كه او را در اين كار يارى كنند، معاونانى گوش به فرمان و هماهنگ و فرمانبردار (مطاع).

و در مرحله نهايى دارا بودن" امانت" تا كسانى كه مى‌خواهند پيام را از آن رسول بگيرند بر او اعتماد كنند، و گفتار او بى‌كم و كاست گفتار كسى محسوب شود كه از ناحيه او آمده است.

هنگامى كه اين اصول پنجگانه تامين گردد حق رسالت ادا خواهد شد، و لذا در حالات پيامبر اسلام ص و تاريخ زندگى او مى‌بينيم كه رسولان خود را با دقت زياد از ميان كسانى كه واجد اين صفات بودند انتخاب مى‌كرد كه يك نمونه زنده آن رسالت امير مؤمنان على ع از سوى پيغمبر ص در ابلاغ آيات آغاز سوره برائت به مشركان مكه در آن شرايط خاص است كه شرح آن در تفسير سوره برائت آمد.

على ع مى‌فرمايد:

رسولك ترجمان عقلك و كتابك ابلغ ما ينطق عنك:

" فرستاده تو نمايانگر عقل تو است، و نامه تو گوياترين سخنگويت" [1]

[1]" نهج البلاغه" كلمات قصار كلمه 301.