وجودى انسان و آيات انفسى مى‌رود و مى‌فرمايد:" ما شما را زوجها آفريديم" (وَ خَلَقْناكُمْ أَزْواجاً) [1]" ازواج" جمع" زوج" به معنى جفت، و جنس" مذكر و مؤنث" است، و آفرينش انسان از اين دو جنس علاوه بر اينكه ضامن بقاى نسل او است، سبب آرامش جسم و جان او محسوب مى‌شود، چنان كه در آيه 21 سوره روم مى‌خوانيم:

وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَيْها وَ جَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً:" از نشانه‌هاى (عظمت) خداوند اين است كه همسرانى از جنس خودتان براى شما آفريد، تا در كنار آنها آرامش بيابيد، و در ميان شما محبت و رجعت قرار داد.

و به تعبير ديگر جنس مذكر و مؤنث هر كدام مكمل وجود ديگرى و بر طرف كننده كمبودهاى طرف مقابل مى‌باشد.

و از آنجا كه" ازواج" در لغت به معنى" اصناف و انواع" نيز آمده، بعضى اين آيه را اشاره به اصناف مختلف انسانها مى‌دانند، و تفاوتهايى كه از نظر رنگ و نژاد و روحيات و استعدادهاى مختلف در ميان انسانها است كه آن نيز از نشانه‌هاى عظمت حق و مايه تكامل جامعه انسانى است.

[1] جمله" وَ خَلَقْناكُمْ أَزْواجاً" و همچنين جمله‌هاى مشابه آن كه در آيات بعد آمده به صورت جمله‌هاى مستقل و مثبت است، و اينكه بعضى احتمال داده‌اند به صورت" منفى" و عطف بر مفهوم" ا لم نجعل" در آيه قبل بوده باشد بعيد به نظر مى‌رسد، و احتياج به تقدير دارد.