دنيا آزاد شدن از اين زندان است، و از اين گذشته نعمتهاى فراوان الهى گاه براى گروهى مايه غفلت و بى‌خبرى مى‌شود، و ياد مرگ پرده‌هاى غفلت را مى‌درد و از اين نظر نيز نعمتى است و هشدارى، از همه گذشته زندگى دنيا اگر ادامه يابد مسلما ملال آور و خسته كننده است، نه همچون زندگى آخرت كه سرتاسر نشاط و خوشدلى است‌

[1]

" انشره" از ماده" انشار" به معنى گستردن بعد از جمع كردن است، و اين تعبير جالبى است كه نشان مى‌دهد با مرگ زندگى انسان به كلى جمع مى‌شود و در رستاخيز در محيطى بزرگتر و عالى‌تر گسترش مى‌يابد.

قابل توجه اينكه در مساله مردن و در قبر پنهان شدن تعبير به" مشيت الهى" شده است، ولى در اينجا مى‌گويد: هر وقت خدا بخواهد او را زنده مى‌كند، اين تفاوت تعبير ممكن است به خاطر آن باشد كه هيچكس از تاريخ وقوع اين حادثه بزرگ (قيام قيامت) آگاه نيست، و تنها او است كه مى‌داند، ولى در مورد مرگ به طور اجمال معلوم است كه انسان بعد از پيمودن يك عمر طبيعى خواه ناخواه مى‌ميرد.

[1] شاعر مى‌گويد: