ترجمه:

11- هرگز چنين مكن، اين (قرآن) يك تذكر و ياد آورى است.

12- و هر كس بخواهد از آن پند مى‌گيرد.

13- در الواح پرارزشى ثبت است.

14- الواحى والا قدر و پاكيزه.

15- به دست سفيرانى است، 16- والا مقام و فرمانبردار و نيكوكار.

17- مرگ بر اين انسان، چقدر كافر و ناسپاس است؟! 18- (خداوند) او را از چه چيز آفريد؟

19- از نطفه ناچيزى او را آفريد، سپس اندازه‌گيرى كرد و موزون ساخت.

20- سپس راه را براى او آسان ساخت.

21- بعد او را ميراند و در قبر پنهان نمود.

22- سپس هر زمان بخواهد او را زنده مى‌كند.

23- چنين نيست كه او مى‌پندارد، او هنوز فرمان الهى را اطاعت نكرده است.

تفسير: تنها دست پاكان به دامن قرآن مى‌رسد

در تعقيب آيات گذشته كه در آن سخن از سرزنش كسى آمده بود كه نسبت به نابيناى حق‌طلبى كم توجهى نموده بود، در اين آيات به مساله اهميت قرآن مجيد و مبدء پاك آن و تاثيرش در نفوس پرداخته، مى‌فرمايد: