[سوره النازعات (79): آيات 34 تا 41]

فَإِذا جاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرى‌ (34) يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسانُ ما سَعى‌ (35) وَ بُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرى‌ (36) فَأَمَّا مَنْ طَغى‌ (37) وَ آثَرَ الْحَياةَ الدُّنْيا (38)

فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوى‌ (39) وَ أَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوى‌ (40) فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوى‌ (41)

ترجمه:

34- هنگامى كه آن حادثه بزرگ رخ دهد.

35- در آن روز انسان به ياد كوششهايش مى‌افتد.

36- و جهنم براى هر بيننده‌اى آشكار مى‌گردد.

37- اما آن كسى كه طغيان كرده، 38- و زندگى دنيا را مقدم داشته، 39- مسلما دوزخ جايگاه او است.

40- و آن كس كه از مقام پروردگارش خائف بوده و نفس را از هوى باز داشته.

41- بهشت جايگاه او است.