از اين مرد بترس مبادا تو را گمراه كند اين وصيتى است كه پدرم به من كرده، و من الان همان سفارش را به تو مى‌كنم (تا حق وصيت و خير خواهى را ادا كرده باشم) [1] اين آيه نشان مى‌دهد كه نوح با عمر طولانى خود در طى چند نسل هم چنان به دعوت الهى خويش ادامه مى‌داد و هرگز خسته نمى‌شد.

و ضمنا نشان مى‌دهد كه يكى از عوامل مهم بدبختى آنها استكبار و غرور بود، زيرا خود را بالاتر از اين مى‌ديدند كه در برابر انسانى مانند خود هر چند نماينده خدا باشد و قلبش كانون علم و دانش و تقوا سر تسليم فرود آورند، اين كبر و و غرور هميشه يكى از موانع مهم راه حق بوده و ثمره شوم آن را در تمام طول تاريخ بشر در زندگى افراد بى‌ايمان مشاهده مى‌كنيم.

" خداوندا! سپس آنها را آشكارا به توحيد و عبادت تو دعوت كردم" (ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهاراً).

در جلسات عمومى و با صداى بلند آنها را به سوى ايمان فرا خواندم.

به گفته بعضى از مفسران، نوح براى نفوذ در اين جمعيت لجوج و خود خواه دعوت خود را از سه طريق مختلف دنبال كرد: گاه تنها دعوت مخفيانه‌

[1]" مجمع البيان" جلد 10 صفحه 361.