و به اين ترتيب، تعبير فوق ادامه‌اى بر بحث معاد است.

و يا اشاره به اين باشد كه براى ما هيچ مانعى ندارد شما را به كيفر اعمالتان نابود كنيم، و افرادى شايسته و آگاه و مؤمن جانشين شما سازيم، تا يار و ياور پيامبر ما باشند، و چيزى مانع ما از اين كار نخواهد بود.

بنا بر اين اگر اصرار به شما مى‌كنيم ايمان بياوريد نه از روى نياز و عجز است، بلكه مصلحت كلى تربيت و هدايت بشر ايجاب مى‌كند.

تعبير به" بِرَبِّ الْمَشارِقِ وَ الْمَغارِبِ‌" (پروردگار مشرقها و مغربها) ممكن است اشاره به اين باشد كه همان خداوندى كه قادر است خورشيد با عظمت را هر روزى در مشرق و مغرب جديدى قرار دهد، و آن چنان اين حساب دقيق باشد كه ميليونها سال دوره سالانه خود را بى‌كم و كاست طى كند، قادر است بار ديگر انسان را به زندگى باز گرداند و حيات نوينى بخشد و يا گروهى را ببرد و گروهى شايسته‌تر جانشين آنها كند.

نكته: خداوند" مشارق" و" مغارب"

در آيات قرآن مجيد گاهى تعبير" مشرق" و" مغرب" به صورت" مفرد" آمده است مانند آيه 115 بقره و لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ‌:" مشرق و مغرب از آن خدا است" و گاه به صورت" تثنيه" آمده است، مانند آيه 17 سوره رحمن‌ رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ‌:" پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب" و گاه به صورت" جمع" المشارق و المغارب مانند آيه مورد بحث.

بعضى كوته‌نظران اين تعبيرات را متضاد پنداشته‌اند، در حالى كه همگى هماهنگ، و هر يك اشاره به نكته‌اى است، توضيح اينكه خورشيد هر روز از