و پندار به دست نمى‌آيد، تنها به وسيله اعمال صالح فراهم مى‌شود.

" هنى‌ء" (بر وزن مليح) به گفته" راغب" در" مفردات" هر چيزى است كه مشقتى به دنبال ندارد، و ناراحتى توليد نمى‌كند، و لذا به غذا و آب گوارا" هنى‌ء" گفته مى‌شود، گاه به زندگى گوارا نيز اطلاق مى‌گردد.

و اين اشاره به آن است كه ميوه‌ها و غذاها و نوشابه‌هاى بهشتى، همانند آب و غذاى دنيا نيست كه گاه آثار سويى در بدن مى‌گذارد يا عوارض نامطلوبى به دنبال دارد.

در ميان مفسران گفتگو است كه اين امر به خوردن و نوشيدن آيا براى بيان مباح بودن استفاده از اين نعمتها است، و يا واقعا امر و فرمان و دستور است؟

ولى بايد توجه داشت اينگونه اوامر كه به هنگام پذيرايى گفته مى‌شود نوعى طلب و خواست گوينده است كه براى عظمت و احترام ميهمان بيان مى‌گردد، و ميزبان دوست دارد غذايش را بيشتر بخورد تا اكرام بيشترى از او شده باشد.

جالب اينكه در آيه نخست روى مساله" تقوى" تكيه شده، و در آيه بعد از آن روى" عمل" و در اين آيه روى" احسان و نيكوكارى".

" تقوى" هر گونه پرهيز از گناه و فساد و شرك و كفر است و" احسان" انجام هر كار نيك، و" عمل" نيز ناظر به اعمال صالح است، تا روشن شود برنامه نعمتهاى الهى تنها مربوط به اين گروه است، نه مدعيان دروغين ايمان،