و در آخرين آيه مورد بحث، تكذيب كنندگان آن روز را شديدا مورد تهديد قرار داده، مى‌فرمايد:" واى در آن روز بر تكذيب كنندگان" (وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ‌).

" ويل" را بعضى به معنى" هلاكت"، و بعضى به معنى" انواع عذاب" و بعضى آن را به معنى" وادى پر عذابى در جهنم" تفسير كرده‌اند، اين كلمه معمولا در مورد حوادث اسفناك به كار مى‌رود، و در اينجا حكايت از سرنوشت دردناك تكذيب كنندگان در آن روز مى‌كند [1] منظور از" مكذبين" در اينجا كسانى است كه قيامت را تكذيب مى‌كنند، و مى‌دانيم كسى كه ايمان به قيامت و دادگاه عدل خداوند و حساب و جزا نداشته باشد به آسانى مرتكب هر گونه گناه و ظلم و فسادى مى‌شود، اما ايمان راسخ به آن روز به انسان تعهد و احساس مسئوليت و تقوى و پرهيزگارى مى‌بخشد.

نكته: 1- محتواى اين سوگندها!

در آيات فوق نخست به بادها و طوفانها سوگند ياد شده، و اين بخاطر نقش مهمى است كه آنها در جهان آفرينش دارند: ابرها را به حركت در مى‌آورند، و سپس آنها را بر فراز زمينها خشك و مرده پيوند مى‌دهند، و بعد از نزول باران آنها را متفرق مى‌سازند.

بذرهاى گياهان را جابجا مى‌كنند، و جنگلها و مرتعها به وجود مى‌آورند.

بسيارى از گلها و ميوه‌ها را بارور مى‌سازند، و حرارت و برودت را از

[1] توضيح بيشترى در زمينه معنى" ويل" و تفاوت آن با" ويس" و" ويح" در جلد 22 صفحه 402 ذيل آيه 60 سوره" ذاريات" آمده است.