و بعضى نيز آن را مركب از" سال" و" سبيل" مى‌دانند كه در صورت اول مفهومش اين است" راهى به طلب" و در صورت دوم" راهى طلبيد" و معنى كنايى هر دو" گوارا" است.

بعضى نيز تصريح كرده‌اند كه در لغت عرب كلمه" سلسبيل" وجود نداشته و اين از ابداعات قرآن مجيد است‌ [1] ولى معنى اول از همه مشهورتر و مناسبتر است.

هم خودشان در بهشت جاودانى هستند، و هم طراوت و زيبايى و نشاط جوانى آنها جاودانى است، و هم پذيرايى كردن آنان، چرا كه تعبير" مخلدون" از يك سو، و تعبير" يَطُوفُ عَلَيْهِمْ‌" (بر آنها طواف مى‌كنند) از سوى ديگر بيانگر اين واقعيت است.

تعبير به" لُؤْلُؤاً مَنْثُوراً" (مرواريدهاى پراكنده) اشاره‌اى است به زيبايى و صفا و درخشندگى و جذابيت آنها، و هم حضورشان در همه جاى اين بزم الهى و روحانى.

[1] بعضى از مفسران گفته‌اند كه" سلسبيل" قاعدتا ما لا ينصرف است، زيرا علميت و عجمه در آن جمع است، و اينكه در اينجا تنوين به خود گرفته به خاطر هماهنگى با آخر آيات ديگر اين سوره است.