از سنگهاى مخصوصى كه ذوب مى‌كنند مى‌سازند، ولى همان خدايى كه اين امكان را در سنگ تيره آفريد كه قابل تبديل به شيشه و بلور باشد، مى‌تواند در فلزى همچون نقره نيز بيافريند.

و به هر حال از اين تعبير استفاده مى‌شود كه ظرفها و جامهاى بهشتى هم صفا و شفافيت بلور را دارد، و هم درخشندگى و زيبايى نقره را، و نوشابه‌هايى كه در آن است كاملا نمايان است.

قابل توجه اينكه: در حديثى از امام صادق ع آمده است كه‌

ينفذ البصر فى فضة الجنة كما ينفذ فى الزجاج!:

" نور چشم انسان در نقره بهشتى نفوذ مى‌كند، آن چنان كه در شيشه و بلور دنيا نفوذ دارد [1] اين را نيز مى‌دانيم در عصر ما دانشمندان به اشعه‌هايى پى برده‌اند (مانند اشعه ايكس) كه از اجسام تيره نيز عبور مى‌كند و درون آن را مانند بلور نشان مى‌دهد.

ابن عباس مى‌گويد: همه نعمتهاى بهشتى شبيه و مانندى در دنيا دارد جز ظرفهاى بلورين كه از نقره است كه در دنيا شبيه و مانندى براى آن نيست‌ [2]

بسيارى از مفسران تصريح كرده‌اند كه عرب جاهلى از شرابهايى كه آميخته با زنجبيل بود لذت مى‌برد زيرا كه تندى مخصوصى به شراب مى‌داد، و قرآن در اينجا از جامهايى سخن مى‌گويد كه شراب طهورش با زنجبيل آميخته‌

[1]" مجمع البيان" جلد 10 صفحه 410.

[2]" روح المعانى" جلد 29 صفحه 159.