نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 25 صفحه : 363
***
سپس مىافزايد:" اين در حالى است كه آنها بر تختهاى زيبا تكيه كرده،
نه گرمى آفتاب را مىبينند، و نه سردى هوا را" (مُتَّكِئِينَ فِيها عَلَى الْأَرائِكِ لا يَرَوْنَ فِيها
شَمْساً وَ لا زَمْهَرِيراً":
ذكر اين حالت (تكيه كردن بر تختها) اشاره به آرامش و راحتى كامل آنها است، چرا
كه انسان معمولا در حالت آرامش در چنين حالتى به سر مىبرد، و ذيل آيه نيز اشاره
به اعتدال كامل هواى بهشت است.
نه اينكه خورشيد و ماه در آنجا وجود نداشته باشد، بلكه تابش ناراحت كننده
خورشيد وجود ندارد، با وجود سايههاى درختان بهشتى.
" زمهرير" از ماده" زمهر" به معنى شدت سرما، يا شدت غضب،
يا سرخ شدن چشم بر اثر خشم، مىباشد، و در اينجا منظور همان معنى اول است.
در حديثى آمده است كه در جهنم نقطهاى وجود دارد كه از شدت سرما اعضاى بدن از
هم متلاشى مىشود [1]" ارائك"
جمع" اريكه" در اصل به تختهايى مىگويند كه در حجله عروس مىنهند و
منظور در اينجا تختهاى زيبا و فاخر است.
" آلوسى" مفسر معروف اهل سنت در" روح المعانى" در حديثى
از ابن عباس چنين نقل مىكند: بينا اهل الجنة فى الجنة اذا راوا ضوءا كضوء الشمس،
و قد اشرقت الجنان به فيقول اهل الجنة يا رضوان ما هذا؟
و قد قال ربنا لا يَرَوْنَ فِيها شَمْساً وَ لا
زَمْهَرِيراً، فيقول لهم رضوان ليس هذا بشمس، و لا قمر، و
لكن على (ع) و فاطمة (ع) ضحكا، و اشرقت الجنان من نور ثغريهما!:" هنگامى كه
بهشتيان در بهشت هستند ناگهان نورى