اين نكته نيز قابل توجه است كه" اسير" معمولا در" مدينه" وجود داشت، و در مكه به حكم آن كه هنوز غزوات اسلامى شروع نشده بود كمتر اسير ديده مى‌شد، و اين گواه ديگرى بر مدنى بودن اين سوره است.

آخرين نكته‌اى را كه در اينجا لازم به ياد آورى مى‌دانيم اين است كه به گفته جمعى از دانشمندان اسلامى از جمله" آلوسى" مفسر معروف اهل سنت بسيارى از نعمتهاى بهشتى در اين سوره بر شمرده شده است ولى از" حور العين" كه غالبا در قرآن مجيد در عداد نعمتهاى بهشتى آمده مطلقا سخنى مطرح نيست، ممكن است اين امر به خاطر نزول اين سوره در باره فاطمه زهرا و همسر و فرزندانش مى‌باشد كه به احترام بانوى اسلام" س" ذكرى از" حور" به ميان نيامده! [1] گرچه بحث ما در زمينه اين شان نزول طولانى شد ولى در برابر اشكال- تراشيهاى بهانه‌جويان چاره‌اى جز اين نبود.

تفسير: پاداش عظيم ابرار:

در آيات گذشته بعد از آن كه انسانها را به دو گروه" شكور" و" كفور" يا" شكرگزار" و" كفران كننده" تقسيم كرد، اشاره كوتاهى به مجازات و كيفر سخت كفران كنندگان آمده بود، آيات مورد بحث به سراغ پاداشهاى شكر گزاران و ابرار (نيكان و پاكان) مى‌رود، و نكات جالبى در اين زمينه يادآورى مى‌كند.

نخست مى‌فرمايد:" نيكان از جامى مى‌نوشند كه با عطر خوشى آميخته است"

[1]" روح المعانى" جلد 29 صفحه 158.