نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 25 صفحه : 33
و در ويژگى
چهارم مىگويد:" و كسانى كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند" (وَ
الَّذِينَ هُمْ مِنْ عَذابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ).
***
" چرا
كه هيچكس را از عذاب پروردگار در امان نمىبينند" (إِنَّ
عَذابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ).
آنها از يك
سو ايمان به روز جزا دارند، و با توجه به تعبير" يصدقون" كه فعل مضارع
است و دلالت بر استمرار دارد، آنها پيوسته توجه دارند كه حساب و كتاب و جزائى در
كار است.
بعضى از
مفسران آن را به معنى" تصديق عملى" يعنى انجام وظائف و ترك محرمات تفسير
كردهاند، ولى ظاهر آيه مطلق است، هم تصديق علمى و هم عملى را شامل مىشود.
ولى از آنجا
كه ممكن است كسى ايمان به روز جزا داشته باشد اما خود را مشمول مجازات نشمرد،
مىگويد: آنها هرگز خود را در امان نمىبينند" يعنى دائما احساس مسئوليت
مىكنند، حسنات خود را ناچيز و سيئات خويش را بزرگ محسوب مىدارند، لذا در حديثى
از امير مؤمنان ع آمده است كه به فرزندش نصيحت كرد و فرمود: فرزندم!
خف اللَّه
خوفا انك لو اتيته بحسنات اهل الارض لم يقبلها منك، و ارج اللَّه رجاء انك لو
اتيته بسيئات اهل الارض غفرها لك:
" آن
چنان از خدا خائف باش كه اگر تمام حسنات مردم روى زمين را بياورى احتمال بده از تو
نپذيرد! و آن چنان به او اميدوار باش كه اگر تمام گناهان اهل زمين را داشته باشى
احتمال ده تو را بيامرزد! [1]