نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 25 صفحه : 31
و در حديث
ديگرى از همان امام ع نقل شده كه فرمود:" اين آيه اشاره به نافله است، و آيه
و الَّذِينَ هُمْ عَلى صَلاتِهِمْ يُحافِظُونَ
(كه در چند آيه بعد مىآيد) ناظر به نماز فريضه" [1]
اين تفاوت ممكن است از اينجا باشد كه تعبير به محافظت مناسب نمازهاى واجب است كه
دقيقا آنها را بايد در وقتهاى معين انجام داد، اما تعبير به تداوم مناسب نمازهاى
مستحبّ است، چرا كه انسان مىتواند آنها را انجام دهد و گاه ترك كند.
***
به هر
حال بعد از ذكر نماز كه بهترين اعمال، و بهترين حالات مؤمنان است، به دومين ويژگى
آنها پرداخته مىافزايد:" كسانى كه در اموالشان حق معلومى است" (وَ
الَّذِينَ فِي أَمْوالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ).
***
"
براى تقاضا كنندگان و محرومان" (لِلسَّائِلِ وَ
الْمَحْرُومِ).
و به اين
ترتيب هم ارتباطشان را با خالق حفظ مىكنند، و هم پيوندشان را با خلق خدا.
بعضى از
مفسران معتقدند كه منظور از" حق معلوم" در اينجا همان" زكات"
است كه مقدار معينى دارد، و از مصارف آن" سائل" و" محروم"
است، در حالى كه مىدانيم اين سوره مكى است و حكم زكات در مكه نازل نشده بود، يا
اگر نازل شده بود مقدار معين نداشت، لذا بعضى ديگر معتقدند: مراد از" حق
معلوم" چيزى غير از زكات است كه انسان بر خود لازم مىشمرد كه به نيازمندان
دهد شاهد اين تفسير حديثى است كه از امام صادق ع نقل شده كه وقتى از تفسير اين
آيه