بِالْقُرْآنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يُقْضى‌ إِلَيْكَ وَحْيُهُ‌:)" در باره قرآن عجله مكن پيش از آنكه وحى آن تمام شود".

اين دو تفسير تفاوت زيادى با هم ندارند، و در مجموع به اين معنى باز مى‌گردد كه پيامبر ص حتى در گرفتن وحى هم نبايد عجله كند.

تفسير سومى كه طرفدار بسيار كمى دارد اين است كه مخاطب در اين آيات گنهكاران در قيامتند كه به آنها دستور داده مى‌شود نامه اعمال خود را بخوانند و حسابگر خويش باشند، و به آنها گفته مى‌شود: در خواندن آن عجله نكنيد طبيعى است آنها به هنگام خواندن نامه عمل خود وقتى به" سيئات" مى‌رسند ناراحت مى‌شوند، و مى‌خواهند با عجله از آن بگذرند، اين دستور به آنها داده مى‌شود و آنها را از عجله باز مى‌دارد، و موظف مى‌شوند هنگامى كه فرشتگان الهى نامه اعمال آنها را مى‌خوانند آنها نيز از آنها پيروى كنند.

مطابق اين تفسير اين آيات شكل جمله معترضه ندارد، و با آيات گذشته و آينده مربوط است، و همگى با هم پيوند دارد، چرا كه همه مربوط به احوال قيامت و معاد است، ولى طبق تفسير اول و دوم- همانگونه كه گفتيم اين آيات جنبه معترضه دارد.

ولى به هر حال تفسير سوم، مخصوصا با توجه به ذكر نام قرآن در آيات بعد، بسيار بعيد به نظر مى‌رسد، و اصولا لحن آيات به خوبى نشان مى‌دهد كه مراد يكى از دو تفسير قبل است، و جمع ميان آن دو نيز مانعى ندارد، هر چند لحن آيات بعد موافق تفسير اول يعنى تفسير مشهور است (دقت كنيد).