و معاد آشكار است.

در تفسير على بن ابراهيم آمده است كه در توضيح معنى اين آيه فرمود:

يقدم الذنب و يؤخر التوبة و يقول سوف اتوب: آيه اشاره به كسى است كه گناه را مقدم مى‌دارد و توبه را به تاخير مى‌اندازد و مى‌گويد بعدا توبه خواهم كرد".

بعضى نيز گفته‌اند منظور از" فجور" در آيه،" تكذيب" است، بنا بر اين معنى آيه چنين مى‌شود: انسان مى‌خواهد قيامت و رستاخيز را كه در پيش روى او قرار دارد تكذيب كند، ولى تفسير اول مناسبتر است.

آرى او براى گريز از مسئوليتها استفهام انكارى در باره وقت قيام قيامت مى‌كند، تا راه را براى فجور خود بگشايد.

اين نكته لازم به يادآورى است كه سؤال آنها از وقت بر پا شدن قيامت نه به اين معنى است كه اصل آن را قبول داشتند و از وقت آن سؤال مى‌كردند، بلكه اين سؤال مقدمه‌اى است براى انكار اصل قيامت، درست مثل اينكه كسى مى‌گويد" فلان شخص از سفر مى‌آيد" و هنگامى كه طول كشيد و نيامد ديگرى كه منكر آمدن آن مسافر است مى‌گويد: پس اين مسافر كى خواهد آمد؟

نكته‌ها:

1-" محكمه و جدان" يا" قيامت صغرى"

از قرآن مجيد به خوبى استفاده مى‌شود كه روح و نفس انسانى داراى سه‌