52- بلكه هر كدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‌اى (از سوى خدا) براى او فرستاده شود.

53- چنين نيست كه آنها مى‌گويند، بلكه آنها از آخرت نمى‌ترسند.

54- چنين نيست كه آنها مى‌گويند، آن (قرآن) يك تذكر و يادآورى است.

55- هر كس بخواهد از آن پند مى‌گيرد.

56- و هيچكس پند نمى‌گيرد مگر اينكه خدا بخواهد، او اهل تقوى و آمرزش است.

تفسير:

چنان از حق مى‌گريزند كه گورخران از شير!

در ادامه بحثى كه پيرامون سرنوشت مجرمان و دوزخيان در آيات قبل آمده بود در آيات مورد بحث وحشت اين گروه معاند و لجوج را از شنيدن سخن حق و هر گونه اندرز و نصيحت به روشنترين وجهى منعكس مى‌كند.

نخست مى‌گويد:" چرا آنها اينهمه از تذكر و يادآورى روى‌گردانند"؟

(فَما لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ‌) [1] چرا از داروى شفابخش قرآن فرار مى‌كنند؟ چرا دست رد بر سينه طبيب دلسوز مى‌زنند؟ راستى جاى تعجب است.

[1] در اين جمله" ما"" مبتدا" است و" لهم"" خبر" و" معرضين"" حال" براى ضمير" لهم" و" عن التذكرة"" جار و مجرور" متعلق به" معرضين" است بعضى معتقدند كه مقدم داشتن" عن التذكرة" بر" معرضين" دلالت بر حصر دارد يعنى آنها تنها از يادآوريهاى مفيد روى‌گردانند، به هر حال منظور از" تذكرة" در اينجا هر گونه يادآورى مفيد و سودمند است كه در رأس آنها قرآن مجيد قرار دارد.